Marion‘s… 134e Japans op Zaterdag (voorheen: Hier sinds 17-01-2015)
Haibun *** Haiga *** Haiku *** Kyoka *** Renga *** Sedoka *** Senryu *** Tanbun *** Tanka
‘t Hoofd boven water
proberende te houden;
voortdurend klimmen.
Af en toe happend,
verse lucht opzuigende.
Adembenemend.
Het overleven
blijft een voortdurende strijd.
Opgeven? Nimmer!
Zwijmelen op Zaterdag (sinds 11-11-2017)
Voorheen bij Marja (sinds 17-11-2012)
Veel plezier iedereen, heel fijne zwijmelzaterdag en een ♥-verwarmend weekend toegewenst.
Rij ik vanochtend bij mijn maandagmeneer weg zie ik dat de zon is begonnen te schijnen, gelijk krijg ik de kriebels. Met een lijf nog in de weerstand want Familie Griep en Dhr. Keelontsteking lijken het maar wat gezellig bij mij te vinden vraag ik me tegelijkertijd af of ik ‘straks’ de fiets zal pakken of toch maar weer mijn minderedel deel in de auto zal planten… Ik besluit die beslissing nog even uit te stellen en dat ‘straks’ wel te bepalen. Dat ik wil gaan staat al wel vast, al was het alleen al om het nieuwst geplaatste kunstwerk, “Het Vrijheidsbeeld van Assen” te fotograferen. (Terwijl ik er later dus weer voor sta valt me ook hier weer op dat deze dame een blote borst heeft, net als het kunstwerk dat er een paar meter vandaan staat ook heeft. Ik ben niet preuts (geloof ik althans) maar waarom veel kunstwerken in onze stad blote borsten vertonen snap ik dan weer niet.
Thuis eerst maar een bakkie met mijn (v)echtgenoot terwijl ik hem van mijn plannen vertel, hij kijkt mij aan, grinnikt en zegt: “pak jij maar de auto want door de stad sjouwen en dan nog terugfietsen ga je niet redden, de dag is nog niet om immers en je moet nog het eea doen…” Als altijd heeft hij volkomen gelijk en dus ga ik eerst even een klein uurtje plat waarna ik alsnog de cameratas pak, met Daphne de auto in stap die ons vervolgens naar een parkeergarage rijdt. Ondank de zon is het toch wel erg fris en ik bedank in gedachten mijn echtgenoot maar even voor zijn wijsheid glimlach.
Halverwege gaan we ff een bakkie doen om op te warmen, eenmaal weer buiten is de zon pleite en besluiten we de geplande route fors in te korten, we rijden weer huiswaarts en vlak bij huis komt de zon weer door de wolken heen, echter zien we aan de andere kant ook donkere wolken opduiken dus besluiten we maar de tocht huiswaarts toch af te maken en zijn we dus 2 uurtjes na vertrek weer thuis.
De laatste foto toont wel aan in welke tijd van het jaar we momenteel verkeren. Morgen komt De Sint onze stad ook binnenvaren, ik ben nog nooit bij die intochten geweest hier dus onder het mom van “voor alles is een 1e keer” staat het nu wel op mijn agenda, tenminste als het weer het toelaat want met mijn ‘bezoek’ me nu nat laten regenen zie ik niet zo zitten. De foto maakte ik al wel want nu kon dat nog zonder dat drommen mensen voor mijn voeten lopen en mijn beeld volzetten glimlach. Deze foto heb ik in ieder geval ‘binnen’ en die komt vast wel weer eens goed van pas.
Een kleine, kleinere dan gepland in ieder geval, impressie van de stad die sinds oktober 2007 de stad is
waarin ik me thuis voel 51 weken per jaar. Een impressie die overigens bestaat uit 75 foto’s.
Geen Drentse zijn… 10 jaar in die provincie en in diens hoofdstad wonen en nog nooit een Sinterklaas-intocht bijgewoond, dat sloeg op mij tot vandaag. Anita was het met me eens en dus besloten we vandaag een uitzondering op die (ongeschreven) regel te maken.
Op het internet had ik de route bekeken en ik zag dat die vele km’s lang zou zijn, erachteraan hobbelen zag ik gezien mijn conditie niet zo zitten en bovendien had Anita daar de tijd niet voor omdat zij vanmiddag aan het werk moest. Ik besloot de auto in de parkeergarage onder De Nieuwe Kolk te zetten omdat die het dichtst bij de Kop van de Vaart ligt en ik dan niet al te veel stappen zou hoeven zetten. Dat betekende echter wel dat ik rekening moest gaan houden met de drukte en er dus op tijd zou moeten zijn wilde ik redelijk vooraan kunnen staan om de kans te krijgen mooie foto’s te maken. Dus haalde ik Anita om 11 uur op want Sint en zijn gevolg zouden om 12.30 binnen komen varen.
Naast De Nieuwe Kolk staat Fellini, een restaurant waar je heerlijk koffie kunt drinken en lekker gebak kunt eten en zodoende zaten we dus om 11.30 aan die koffie met gebak. De zon had zich heel even laten zien maar werd al snel verjaagd door talrijke donkere wolken en voor we het goed en wel wisten begon het plenzen, brrrrrrr. Op zeker moment dus toch maar naar buiten waar het al heel gezellig was, We zagen kinderen van diverse culturen en genoten daarvan, (zie je nou wel dat zij niets mee krijgen van de oeverloze geëmmer over zwarte pieten of wie dan ook?) Waar we ook keken, we zagen natuurlijk veel plu’s maar vooral opgewonden kindersnoetjes die allemaal hun uiterste best deden zo luid mogelijk te zingen. (…jeetje, wat een feest, ik kan dat prima handelen, hoe zalig is het toch dat je geheel ontspannen in zo’n menigte kan staan zonder ook maar 1 hartslag over te slaan noch vluchtneigingen te voelen….)
Terwijl de regen met bakken uit de hemel naar beneden kwam zagen wij Sint met talloze Pieten aan wal komen, niet alleen vanaf de Pakjesboot maar ook vanaf diverse andere voertuigen, de ene nog mooier gekleed dan de andere. Ook de talloze orkesten speelden hun deuntjes mee en een lange stoet van praalwagens en versierde auto’s en andere vervoermiddelen kwamen voorbij. Het was een waar feest en wij hebben er volop van genoten. Oké oké, ik kwam dan wel compleet zeiknat thuis want mijn jas is wel wam maar niet waterdicht, maar dat mocht onze pret niet drukken.
Met mijn foon maakte ik een filmpje… althans een deel ervan, tot ik mijn foon overgaf aan Anita zodat ik foto’s kon maken…
De foto’s, 65 zijn er overgebleven… ► ► ► H I E R ◄ ◄ ◄
